Roos, 24 jaar: ‘Voor jezelf kiezen levert altijd iets op’

Ik ben bij Co-eur behandeld voor mijn eetbuistoornis. Een eetstoornis die nog niet zo bekend is in Nederland. Ik wist zelf ook lange tijd niet dat ik eraan leed.

Geen rem

Bij negatieve emoties zoals irritatie, stress en verdriet ging ik eten. Maar ook als ik me happy voelde, bijvoorbeeld tijdens een feestje, bleef ik naar de hapjes grijpen. In mijn ‘honger’ kende ik geen rem. Met lichamelijke trek had dit eigenlijk niets te maken. Eten was mijn manier om met emoties om te gaan. Dit besef kreeg ik tijdens mijn behandeling bij Co-eur.

Somber, down en moe

Ik kwam hier terecht omdat ik me tijdens mijn vervolgstudie steeds somberder begon te voelen. Ik was sloom, down en altijd moe. Ik snapte niet hoe dat kon, ik was toch een jonge meid? Ook struggelde ik al jaren met mijn gewicht. Altijd was ik bezig met diëten maar niets werkte.

Eetbuistoornis

Mijn moeder kende iemand die een traject volgde bij Co-eur. Toen ze daar meer over vertelde, herkende ik heel veel. Ik besloot om samen met mijn zus een informatieavond te bezoeken. Daar viel alles op z’n plek. Er werd een dia getoond met de kenmerken van een eetbuistoornis. Ik kon alles aftikken. Zonder twijfel heb ik me ingeschreven voor de behandeling. Van mijn huisarts kreeg ik meteen een verwijsbrief.

Mezelf leren uiten

De behandeling was heel fijn. Ik had een goede klik met de psycholoog. Ze hield me echt een spiegel voor. Ik heb geleerd om te praten over wat er in me omgaat en hoe ik me beter kan uiten. Daarvoor is het nodig dat ik stilsta bij mijn gevoel. Dat deed ik niet, ik ging altijd maar door. Als ik mezelf nu weer eens voorbij dreig te rennen, neem ik even een moment voor mezelf.

Lessen voor het leven

Wat ik ook veel deed, was invullen voor een ander. Als er een incident plaatsvond, dacht ik automatisch dat het aan mij lag. Bij Co-eur heb ik geleerd dat het niet aan mij hoeft te liggen, dat die ander misschien een rotdag had. Dit zijn lessen voor het leven.

Minder alleen

De groepsbijeenkomsten maken ook onderdeel uit van het traject. In het begin vond ik het vreselijk, want je moet jezelf openstellen naar vreemden. Maar het lotgenotencontact heeft me juist erg geholpen bij mijn eigen proces. Je leert van de verhalen en ervaringen van anderen en voelt je minder alleen. Daarnaast zorgden de eetschema’s ervoor dat ik de controle terugkreeg over mijn eetgedrag. De eetbuien namen af.

Oude patronen

Na mijn behandeling ben ik drie maanden op reis gegaan naar Zuidoost-Azië. Hier kwam ik tot rust, over eten dacht ik niet na. Ik heb hier dan ook geen eetbuien gehad. Maar twee dagen nadat ik terug was in Nederland, hoorde ik dat mijn vader ongeneeslijk ziek is. Onbewust viel ik weer terug in mijn oude patronen.

Mezelf herpakt

Maar door mijn behandeling bij Co-eur, waarin ik zo veel over mezelf heb geleerd, kon ik mezelf toch herpakken. Ik heb de hulp ingeroepen van een psycholoog en zit, ondanks dat het een pittige tijd is door de ziekte van mijn vader, weer op de goede weg. Tegen anderen wil ik zeggen: om hulp vragen is niet zwak! Het is juist sterk, omdat je kan groeien als mens. Iedereen heeft anderen nodig en voor jezelf kiezen levert altijd iets op. Het stukje onderbewuste in jezelf leren kennen behoort tot de mooiste bewuste ontwikkelingen.’

De foto bij dit verhaal is gefingeerd.